Is er al sprake van “elektrogate” voor elektrische auto’s?

Het is een race tegen de klok voor elektrische auto’s. Terwijl de technologie nog in de kinderschoenen staat, hebben de autoriteiten besloten om deze in een zeer kort tijdsbestek aan iedereen op te leggen. Tegen deze achtergrond heeft Laurent Castaignède, een Franse ingenieur die gespecialiseerd is in het analyseren van de milieu-impact van transport, een boek gepubliceerd waarin hij waarschuwt voor een potentiële “elektrogate”. Dit is hoe hij het ziet.

Zowel in westerse landen als in China is de race naar de elektrische auto begonnen. Om redenen van klimaat en stedelijke vervuiling hebben de autoriteiten besloten dat elektrische auto’s verplicht moeten worden voor iedereen op hun grondgebied en dat auto’s met verbrandingsmotoren zo snel mogelijk moeten verdwijnen. Deze versnelde transitie brengt echter nog een aantal problemen met zich mee op het gebied van de betaalbaarheid van de technologie, de gebruikte grondstoffen, de elektriciteitsproductie, de robuustheid van het elektriciteitsnet, enz.

Het is in deze onrustige context dat Laurent Castaignède, een Franse ingenieur gespecialiseerd in het analyseren van de milieu-impact van transport, een boek heeft gepubliceerd met de titel “La ruée vers la voiture électrique – Entre miracle et désastre” (De stormloop op de elektrische auto – tussen mirakel en ramp). In een interview met Le Soir stelt Castaignède dat technologische beloften niet tot een ramp mogen leiden.

“Vals” schoon?

Laurent Castaignède begint met de opmerking dat elektrische auto’s niet veel verschillen van exemplaren met verbrandingsmotor en dat ze steeds grotere batterijen blijven krijgen. Hij stelt dat dit een vals goed idee is, want deze race om het aantal kWh te vergroten zou weleens het belangrijkste argument van de elektrische auto teniet kunnen doen: zijn ecologische duurzaamheid.

Want het zal niemand ontgaan zijn dat onze auto’s steeds zwaarder worden: ze worden steeds groter, met steeds grotere accu’s en steeds meer uitrusting. En deze realiteit beperkt zich niet langer tot de VS: ook in Europa zijn SUV’s het bestverkochte voertuigtype geworden, ondanks het feit dat ze over het algemeen niet meer of betere bruikbaarheid bieden dan traditionele koetswerkvormen, die gestroomlijnder en lichter zijn. Toegepast op de elektrische auto vergt deze trend steeds meer grondstoffen, wat volledig in tegenspraak is met de soberheid die momenteel op elk niveau wordt bepleit (voeding, kleding, consumptie van elektronische producten, enz.)

Eindige bronnen

Een van de zorgen van Laurent Castaignède heeft betrekking op grondstoffen, die van nature eindig zijn. Hij is van mening dat we in een spiraal van verspilling zijn beland, want het zijn niet alleen auto’s die grondstoffen nodig hebben voor batterijen: er zijn ook allerlei elektronische apparaten, maar ook tweewielers, bestelwagens, bepaalde vrachtwagens, etc. Batterijen voorstellen met een actieradius van 800 km vindt hij dan ook onzin, vooral omdat het niet nodig is om 800 km af te leggen op één lading. Het is gewoon een kwestie van comfort en gemoedsrust.

De auteur wijst er ook op dat onze landen zich in een situatie van afhankelijkheid bevinden. Vooral ten opzichte van China, dat 15 jaar geleden voor de elektrische auto koos, maar niet zozeer vanwege het probleem van de opwarming van de aarde als wel vanwege het probleem van de luchtvervuiling in zijn grote steden. Bovendien was het de ambitie van de Volksrepubliek om de Westerse automarkten commercieel aan te vallen, wat het nu kan doen met zijn elektrische auto’s. China heeft deze overgang gemaakt met behulp van enorme subsidies, met als resultaat dat de autofabrikanten van het land nu de hele waardeketen beheersen, van het winnen van het erts tot het raffineren ervan en het bouwen van de batterijen. China is dus onaantastbaar geworden. En dat is een serieus probleem voor Europa, want je kunt niet van de ene op de andere dag mijnen openen. China heeft dan ook alle troeven in handen en westerse fabrikanten bijna geen.

Een dreigend “elektrogate”

Laurent Castaignède wijst er ook op dat het hoge gewicht van elektrische auto’s en de noodzaak om ze op grote schaal in te zetten waarschijnlijk ook de CO2-uitstoot zal doen stijgen. Hoezo, terwijl net het tegenovergestelde effect wordt beoogd? Omdat de overgang naar koolstofarme energiebronnen te langzaam is gegaan. Het gevolg is dat de overstap naar elektrische auto’s het verbruik uit niet-hernieuwbare bronnen alleen maar doet toenemen. Het ideale scenario voor de elektrische auto is als hij op groene stroom zou moeten rijden, wat bijlange na niet het geval is.

Tegen deze achtergrond, die – laten we eerlijk zijn – niet erg rooskleurig is, wijst Laurent Castaignède erop dat als de overheid geen drastische maatregelen neemt om de omvang, het gewicht en de batterijen van elektrische auto’s, evenals de productie van elektriciteit te beperken, de maatschappij regelrecht afstevent op een “elektrogate”, net zoals dat gebeurde met Dieselgate in 2015, dat leidde tot een ingrijpende koerswijziging van de markt en de technologieën. Om deze crisis te vermijden, hebben we een meer vooruitziende blik nodig van zowel de spelers als de consumenten. Om over na te denken.

Bron www.gocar.be