Een batterijpaspoort, wat is dat?

In de VS ging deze week de productie van de elektrische Volvo EX90 van start. De grote SUV is de eerste auto die een batterijpaspoort heeft, wat vanaf begin 2027 verplicht is in Europa. Maar wat is dat eigenlijk?

Wie bij Volvo een EX90 besteld heeft, krijgt die binnenkort geleverd en zal op de binnenkant van de deurstijl een QR-code aantreffen. Wanneer je die scant, krijg je op de smartphone het batterijpaspoort van de wagen te zien, een document dat enkele essentiële gegevens bevat over de hoogvoltaccu.

Vorig jaar besliste het Europees Parlement dat vanaf februari 2027 elke elektrische auto in de EU verplicht zo’n batterijpaspoort moet hebben.

Belangrijke gegevens

Voor de gebruiker is de belangrijkste informatie die in dat paspoort vermeld staat de zogenaamde state of health (SoH) van de hoogspanningsaccu, oftewel het percentage van de originele capaciteit die nog intact is. Die gezondheidsindex is niet alleen interessant om in de gaten te houden, maar is ook een belangrijke parameter om, wanneer de auto al wat jaren op de teller heeft, de restwaarde te gaan bepalen.

Daarnaast is het batterijpaspoort ook een document dat in een centrale databank bewaard wordt, en dat nog een boel andere gegevens over de batterij vermeldt. Zo staan daarin bijvoorbeeld alle specificaties vermeld, maar ook informatie over de chemische samenstelling van de cellen, de herkomst van kritische materialen als kobalt, lithium of nikkel, de hoeveelheid gerecycleerde materialen en ook de ecologische voetafdruk van bij de start van de productie. Daarbij zal gewerkt worden met klassen, waarbij A de categorie is met de laagste CO2-uitstoot bij de fabricage.

Recyclage

Dit alles is bedoeld om de fabrikanten van auto’s en onderdelen te dwingen om scherp toezicht te houden op de herkomst van de gebruikte chemische componenten. Maar het gaat aan het einde van de levenscyclus ook helpen bij het recycleren.

Wanneer de accu ontmanteld moet worden om de materialen er weer uit te halen om ze te hergebruiken, is het immers erg nuttig om te weten in welke staat die zich bevindt en hoe dit is opgebouwd, zowel voor de veiligheid als voor het bepalen van de waarde. Dat laat toe om de recyclage-industrie beter te organiseren, doordat ze van elke afgedankte auto exact weet welk materiaal zich in de ingewanden bevindt. Dit stukje informatie zal niet voor het grote publiek toegankelijk zijn.

Strikte normen

Dat is geen vrijblijvend gegeven. De EU schrijft bijvoorbeeld voor dat elke lithiumbatterij die vanaf 2025 op de markt komt voor 65% van zijn gewicht recycleerbaar moet zijn, en vanaf 2030 is dat 70%. Vanaf 2031 moet elke nieuwe batterij bovendien voor 6% uit gerecycleerd lithium bestaan. Ook voor nikkel, lood en kobalt heeft Europa specifieke doelstellingen op papier gezet.

Voor de SoH gaat Europa de komende twee jaar eveneens concrete drempelwaarden uitwerken. Men wil tot minimumvereisten komen voor hoeveel percent van de originele capaciteit er nog bruikbaar moet zijn na een bepaald aantal jaren of kilometers.

Dit om de consument een houvast te geven bij de aankoop van een tweedehandse EV. Onderzoek heeft immers uitgewezen dat onduidelijkheid over de resterende accucapaciteit met 62% het belangrijkste struikelblok is dat potentiële kopers ervan weerhoudt om een elektrische wagen als occasie aan te schaffen.

Slechte ervaringen met te snel slijtende lithiumbatterijen van smartphones en laptops zijn hiervan de oorzaak. Dat is voor een deel ten onrechte, want zulke batterijen hebben niet dezelfde chemische samenstelling als de hoogvoltaccu van een EV, en hebben ook geen actief koelsysteem. Zowat elke hedendaagse elektrische auto beschikt daar wel over, om de batterij in betere omstandigheden te laten presteren en aldus de levensduur te verlengen.

Bron www.gocar.be