Welke verborgen strategie schuilt achter de uitgebreide garanties van autofabrik

Op een steeds competitievere automarkt doen constructeurs er alles aan om hun klanten aan zich te binden. Een van de meest gebruikte strategieën is de uitgebreide garantie, maar die stelt specifieke voorwaarden. Niets is gratis.

Welke verborgen strategie schuilt achter de uitgebreide garanties van autofabrikanten?
Autofabrikanten gaan creatief tewerk om klanten aan zich te binden. Een van de populairste strategieën tegenwoordig is de uitgebreide garantie. Zo’n garantie verlengt de dekking van auto’s na de wettelijke termijn van twee jaar (Europese regelgeving). Vaak wordt de waarborg gekoppeld aan voorwaarden, zoals het verplicht uitvoeren van het onderhoud binnen het officiële dealernetwerk van het merk. Het lijkt aantrekkelijk, maar deze aanpak roept vragen op over de kosten en de werkelijke noodzaak van dergelijke programma’s, vooral bij de meest betrouwbare merken.

Het is een belangrijke commerciële hefboom voor autofabrikanten, waarbij sommige garanties oplopen tot wel tien jaar en 200.000 km, zoals bij Toyota. Andere merken zijn eveneens gul met hun garantie: Kia biedt zeven jaar of 150.000 km en Hyundai geeft vijf jaar (inclusief gratis controles). Vrijwel alle andere fabrikanten bieden ook uitgebreide garanties aan, vaak tegen een redelijke meerprijs. Bij Dacia kan de dekking bijvoorbeeld oplopen tot zes jaar en 180.000 km. Niet slecht.

Tegenprestatie

Maar denk niet dat autofabrikanten dit uit puur altruïsme doen. Alles heeft zijn prijs. Voor hen is de garantie een kostenpost, een risico op schadegevallen dat uiteindelijk betaald wordt door de kopers. Dat geldt ook voor uitgebreide garanties. Logisch, want naarmate de tijd vordert, neemt het risico op defecten toe. Er moet dus genoeg geld in het systeem blijven om eventuele herstellingen te dekken.

En wie betaalt uiteindelijk? Uiteraard de klant. Onderzoeken tonen wel aan dat Belgische automobilisten steeds vaker bepaalde herstellingen zelf uitvoeren of zich wenden tot onafhankelijke garages zoals Auto5 of Midas om kosten te besparen. Dit geldt echter voornamelijk voor oudere auto’s die niet (meer) onder een uitgebreide garantie vallen.

Voor merken die deze uitgebreide garanties aanbieden, lijkt het een gouden zet: een klant die extra jaren waarborg kan krijgen, blijft waarschijnlijk trouw aan de officiële dealer, zelfs als die hogere tarieven hanteert.

Maar zegt de Europese wet niet dat de garantie in elke erkende garage geldt (zoals Auto5 of Bosch Car Service)? Ja, maar alleen tijdens de wettelijke garantie van twee jaar. Uitgebreide garanties vallen hier niet onder, en het merk kan dus weigeren om tussen te komen als de klant zijn onderhoud niet bij de officiële dealer laat uitvoeren.

Vertrouwen of kostenbesparing?

Hoewel deze initiatieven vaak gezien worden als een soort blijk van vertrouwen, kun je ze ook interpreteren als een manier om de hoge werkingskosten van het officiële dealernetwerk te compenseren. De garanties zorgen vooral voor klantenbinding en extra inkomsten uit onderhoud en herstellingen. Er is geen sprake van liefdadigheid.

Uitgebreide garanties zijn een strategisch instrument geworden voor autofabrikanten om klanten te binden en hun reputatie als betrouwbaar merk te versterken. Een herstelling onder garantie wordt door de automobilist immers heel anders ervaren: hij zal minder geneigd zijn het merk af te raden, aangezien hij zelf niets hoefde te betalen. De vraag blijft of dit de moeite waard is voor de meest betrouwbare merken, die minder vatbaar zijn voor defecten. De klant neemt het risico. Of niet.

Bron www.gocar.be